Przejdź do zawartości

13 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
13 Korpus Zmechanizowany
13-й механизированный корпус
Ilustracja
T-26
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

wiosna 1941

Rozformowanie

lato 1941

Dowódcy
Pierwszy

generał-major Piotr Achliustin

Ostatni

on że

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Bielsk Podlaski

Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane

Podległość

10 Armia

13 Korpus Zmechanizowany (ros. 13-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Formowanie

[edytuj | edytuj kod]

Formowanie Korpusu rozpoczęto wiosną 1941 roku w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Dowództwo korpusu mieściło się w Bielsku Podlaskim.

Skład

[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

22 czerwca 1941 12 Korpus zmechanizowany liczył 17 809 żołnierzy (49% stanu etatowego) oraz miał na stanie:

  • 295 czołgi, w tym:
    • 15 BT,
    • 265 T-26, w tym 20 szt z miotaczami płomieni (chemiczne),
    • 16 T-37/T-38,
  • 34 samochody pancerne:

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]

Działania

[edytuj | edytuj kod]

W chwili ataku Niemiec korpus znajdował się w składzie 10. Armii i Frontu zachodniego. Uczestniczył w bitwie białostocko-mińskiej w której został otoczony i praktycznie w całości zniszczony.

13 Korpus został rozformowany w lecie 1941 roku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]